رسانه‌ها؛ میدان اصلی جنگ غزه

خبرگزاری میزان - چندی پیش، جهان شاهد تصاویری کاملا متضاد بود؛ سلمان البشیر، روزنامه‌نگار تلویزیون فلسطین در صفحه نمایش دیده شد که به وضوح در پی خبر شهادت همکارش محمد ابوحطاب غمگین بود؛ حتاب ۳۰ دقیقه پیش روی آنتن رفته بود اما او و یازده تن از اعضای خانواده‌اش هنگام بازگشت به خانه در حمله هوایی رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند.

البشیر به گریه افتاد؛ «دیگر نمی‌توانیم، ما خسته‌ایم، اینجا قربانیان و شهدای بسیاری داریم و منتظر شهادت یکی پس از دیگری هستیم و هیچ‌کس به فکر ما و فاجعه بزرگ و جنایت غزه نیست.»

وی سپس اقدام به برداشتن وسایل حفاظتی خود کرد و افزود: هیچ حفاظتی، هیچ حفاظت بین‌المللی، هیچ مصونیتی در برابر هیچ چیز وجود ندارد، این وسایل حفاظتی از ما محافظت می‌کند.

از سویی دیگر تصاویری از سی‌ان‌ان را دیده می‌شد که پس از حملات زمینی ارتش رژیم صهیونیستی در غزه به‌دقت طراحی‌ و سرپرستی شده‌اند.

به روزنامه‌نگاران فلسطینی گفته شده که از خبرنگار و تصویربردار این شبکه آمریکایی محافظت شده است.

به‌عنوان شرط ورود به غزه با حمایت هوایی رژیم صهیونیستی، رسانه‌ها موظفند «کلیه مطالب و فیلم‌ها را برای بازبینی قبل از انتشار به ارتش اسرائیل ارائه کنند».

خبرنگاران قربانیان اصلی جنگ غزه

اگر پیش از این آشکار نبود اما اکنون آشکار شده که رسانه‌ها و روزنامه‌نگاری به میدان اصلی جنگ در این نبرد تبدیل شده است و در نبرد بر سر نحوه گزارش جنگ از غزه، خبرنگاران قربانیان اصلی بوده اند.

در سوم دسامبر روزنامه‌نگار فلسطینی شبکه المجدات، همراه با اعضای خانواده‌اش در حمله هوایی رژیم صهیونیستی به شهر رفح در جنوب نوار غزه به شهادت رسید.

در ۲۳ نوامبر، یک حمله هوایی در اردوگاه پناهندگان النصیرات در مرکز غزه، جان محمد معین عیاش، روزنامه‌نگار و حدود ۲۰ عضو خانواده‌اش را گرفت.

در ۱۹ نوامبر، بلال جدالله، مدیر خانه مطبوعات فلسطین، یک سازمان غیردولتی که از توسعه رسانه‌های مستقل فلسطینی حمایت می‌کند، در حمله هوایی رژیم صهیونیستی به خودروی او، شهید شد.

در ۷ نوامبر گزارش شد که محمد ابوحسیره، روزنامه‎‌نگار فلسطینی به همراه ۴۲ عضو خانواده در حمله هوایی رژیم صهیونیستی به خانه وی در نزدیکی شهر غزه به شهادت رسیدند.

تنها دو روز قبل از آن، رسانه‌ها گزارش دادند که یکی دیگر از کارکنان رسانه‌ای خانه مطبوعات فلسطین به همراه همسر و دو فرزندش در یک حمله هوایی در شمال غزه شهید شدند.

در ۳۰ اکتبر، نظمی الندیم، معاون مدیر مالی و اداری تلویزیون فلسطین نیز در یک حمله هوایی در کنار اعضای خانواده خود به شهادت رسید.

در ۲۶ اکتبر، جهان شاهد بود که وائل الدحدوح، رئیس دفتر عربی شبکه الجزیره، «همسر، پسر، دختر و نوه‌اش» را که در حمله هوایی به اردوگاه نصیرات شهید شدند، تشییع کرد. ارتش رژیم صهیونیستی در بیانیه‌ای مدعی شد که «زیرساخت‌های تروریستی» در این منطقه را هدف قرار داده است.

در مجموع، به گفته کمیته پروژه خبرنگاران (CPJ)، ۶۳ روزنامه‌نگار و کارمند رسانه، عمدتا فلسطینی، در دوره دو ماهه بین ۷ اکتبر و ۶ دسامبر در نوار غزه و اطراف آن به شهادت رسیدند.

یک تراژدی برای روزنامه‌نگاری

رئیس میز خاورمیانه سازمان گزارشگران بدون مرز، گفت: آنچه در نوار غزه اتفاق می‌افتد یک تراژدی برای روزنامه‌نگاری است. وضعیت اضطراریی است. ما خواستار حمایت از خبرنگاران در نوار غزه و اجازه ورود خبرنگاران خارجی به این منطقه هستیم تا بتوانند آزادانه کار کنند.

اگرچه، نبرد تنها بر سر این نیست که چه کسی این جنگ را گزارش کند. این به همان اندازه یک نبرد بر سر نحوه گزارش جنگ است. کلمات، عبارات و تصاویری که برای توصیف وقایع روی زمین استفاده می‌شوند، اهمیت دارند.

انحراف روزنامه‌نگاران غربی از وظیفه اصلی

جان کالینز، استاد مطالعات جهانی در دانشگاه سنت لارنس و مدیر شبکه خبری مستقل «Weave News» در طی یک مکالمه یادآوری کرد: کلمات واقعیت را برای ما می‌سازند. در زمان جنگ، کلماتی که روزنامه‌نگاران استفاده می‌کنند قرار است به ما کمک کند تا بفهمیم چه اتفاقی می‌افتد، اما اغلب اوقات، این کلمات برای منحرف کردن حواس ما، گمراه کردن یا محافظت از قدرتمندان در برابر مسئولیت‌پذیری به کار می‌روند.

این وضعیت گمراه کننده در یک سطح بسیار اساسی در نحوه توصیف مرگ فلسطینیان در اخبار اتفاق می‌افتد؛ در حالی که گفته می‌شود فلسطینی‌ها «مُردند»، اسرائیلی‌ها «کشته می‌شوند».

فرمول دوم یک عمل فعال قتل از سوی شخصی را تصدیق می‌کند، اما توصیف اولی منفعل است. گویا که هیچ کس در قتل فلسطینی‌ها مقصر نیست یا نشان می‌دهد -همانطور که سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی پس از حمله به اردوگاه آوارگان جبالیا گفت- که مرگ فلسطینی‌ها صرفاً یک «تراژدی جنگ» اجتناب‌ناپذیر است.

البته، به حداقل رساندن تعداد تلفات فلسطینی نیز زمانی اتفاق افتاد که بایدن صحت اعداد را زیر سوال برد. او مدعی شد: مطمئنم که بیگناهان کشته شده‌اند و این بهای راه انداختن جنگ است، اما من به عددی که فلسطینی‌ها استفاده می‌کنند اعتماد ندارم.

چنین ادعایی عملاً بذر تردید را در مورد شدت درد و رنج فلسطینیان ایجاد کرد، به طوری که چندین رسانه خبری در مورد نحوه محاسبه تلفات از سوی وزارت بهداشت ارزیابی و گزارش کردند و این درحالی است که آژانس‌های بین‌المللی بشردوستانه اصرار دارند که اعداد درباره قربانیان واقعا قابل اعتماد است.

اینکه چگونه رسانه‌ها «چرا»، «چگونه» و «آخر» این جنگ ادامه‌دار را شکل می‌دهند، افکار عمومی را نیز شکل می‌دهد.

نیکلاس راب، به عنوان یک محقق اطلاعات نادرست و تبلیغات، دریافت که «لفاظی‌های گمراه کننده و پوشش بی‎‌وقفه یک جانبه» از سوی رسانه‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی امکان «انسان‌زدایی فلسطینیان» را فراهم کرده است.

انتهای پیام/